Feestdagen in Tokyo 1: Kerstmis

Allereerst, allemaal de beste wensen voor 2012! Hopelijk heeft iedereen fijne feestdagen gehad, veel gegeten, goede voornemens gemaakt, en zitten alle vingers er nog aan.
Tot dit jaar heb ik eigenlijk altijd de decemberfeestdagen in Nederland meegemaakt (waarvan ik me bewust was, althans) en dit studiejaar in Tokyo zou ik het voor het eerst meemaken in Japanse sferen. Bij deze een verslag (en het belooft lang te worden!)

Nu is voor mij Kerstmis een van de belangrijkste feestdagen van het gehele jaar, en dat komt voornamelijk door de gezelligheid en de gehele sfeer die de Kerst met zich meebrengt. Zoals ik al in mijn vorige blog schreef, was dat gevoel grotendeels afwezig in Tokyo – behalve dan de illuminaton en hier en daar een verdwaalde kerstboom.

Toch zouden we kerst gaan vieren, en wel op kerstavond, in het DK House hier in Fujimidai. Nu gingen Glynis en ik eerst op pad om nog wat kerstinkopen te doen, een overheerlijke donut te gaan eten bij Krispy Kreme, waar ik eveneens een zeer aparte kerstspecial koffie bestelde: white mocca creme brulee… (overigens was de smaak van crème brulee ver te zoeken).

Met de Christmas Station van Skyradio op de achtergrond verzamelden alle aanwezigen zich in de shokudō (de “eetzaal”/ “keuken”), waar een enorme hoeveelheid eten uitgestald was op de tafels. Ook alcohol vloeide rijkelijk en ik beperkte me, zoals altijd, tot umeshu, een overheerlijke zoete alcohol van een Japanse abrikoos/pruim waarnaar ik in Nederland hard op zoek moet gaan. Onze Spaanse inwoner had voor de gelegenheid weer een emmer (letterlijk!) sangria gemaakt, en aangezien dat wegdrinkt als ranja goten we allemaal lekker door, terwijl we ons ook vooral tegoed deden aan de overvloed aan eten.

De manager had heel actief deze avond georganiseerd en deed ontzettend zijn best om het ons allemaal naar de zin te maken. Zo was er een bingo, maar wel op de Japanse manier. We kregen allemaal een velletje met cirkeltjes waarop je zelf nummers moest schrijven, en wanneer dat nummer getrokken werd, moest je dat nummer eruit drukken. Nu dachten Glynis en ik, lekker Nederlands, dat je alle nummers eruit gedrukt moest hebben om bingo te krijgen. Dat bleek dus fout! Het ging erom of je een rij kon krijgen, oftewel verticaal, oftewel horizontaal, oftewel diagonaal. En als je één nummer verwijderd was van een hele rij, dan moest je dat ook melden. Vreemde versie! Maar wel lachen. Ik won helaas niet, maar echt geconcentreerd deden we tegen die tijd allemaal ook niet meer mee.

Later op die avond voegde mijn Japanse vriendin Mami zich ook nog bij ons en ze was precies op tijd voor het grote spektakel van de avond: de stoelendans! Ja, inderdaad, de stoelendans! Zo snel als ik kon, benoemde ik mezelf tot fotografe/cameravrouw van dit grote gebeuren, want de stoelendans op kerstavond, daar begin ik niet aan. Op andere avonden ook niet, trouwens. De manager had zich voor de gelegenheid gekleed in een kerstmannenpak met daaronder, jawel, roze, ik herhaal, roze Crocs. Tot afgrijzen van de buitenlanders. Maar een lol! Die man was zo hyperactief en enthousiast, dat de stoelendans een groot succes werd. Mami en ik keken vanaf een veilige afstand toe met een camera en een beker sangria in de hand.

Met Shinji en Mami

Uiteindelijk ging het feest door tot een uur of drie, al druppelde de gezamenlijke ruimte vanaf één uur langzaamaan leeg. Na Mami naar huis gebracht te hebben dacht ik te gaan slapen, maar zat ik uiteindelijk om half vijf ’s ochtends nog te Skypen met Nederland. Van de manager hadden we overigens ook een kerstcadeautje gekregen, en wel een zak chips! Alleen in Japan, zullen we maar zeggen. Maar het was in elk geval een topavond!

Waar in Nederland zo ongeveer alles gesloten is met kerst, is alles in Japan gewoon open. Eerste kerstdag was de sportschool dan ook gewoon toegankelijk en aangezien ik niets speciaals/beters te doen had besloot ik gewoon te gaan (en eveneens even wat calorieën eraf te branden…). Net daarvoor had ik overigens een overheerlijke kerstbrunch genuttigd met Rachel en Glynis, namelijk verwarmde pistoletjes met roomkaas en zalm, en daarbij French Toast. Wat een luxe op 25 december!

De trainer die de twee lessen geeft die ik op zondag altijd doe (martial arts, oftewel vechtsport, en group power, waar je op muziek met gewichten een programma afwerkt) deed voor de kerstgelegenheid de warming-up op een remix van allerlei kerstnummers. Hoewel ik de avond ervoor veel had gedronken en weinig had geslapen was het erg lekker om te sporten, maar toen we overgingen op de normale oefeningen en de normale muziek was het kerstgevoel dan ook ver te zoeken.

Tweede Kerstdag was tevens de meest bizarre Tweede Kerstdag ooit… We gingen namelijk weer op pad en alles, maar dan ook álles was weg! Nergens meer versiering, nergens een kerstboom, geen kerstkoekjes en dergelijke meer te bespeuren bij de bakkers… Er was zelfs geen uitverkoop van alle overige kerstspullen. Het was zo vreemd en onwerkelijk! Alle winkels waren ook normaal open en iedereen was weer doodnormaal aan het werk. Echt een vreemde gewaarwording. Tweede Kerstdag bestaat niet, maar dan ook echt niet, in Japan.

Ik heb geen idee meer wat ik die dag gedaan heb, maar in de avond zijn Glynis en ik wezen eten met Jin, één van de Japanners uit het DK House, die die avond terug zou verhuizen naar zijn ouders. Dus nog even gezellig gaan eten met zijn drieën en aangezien Jin met de auto was, zijn we met de auto gegaan, wat toch ook wel weer leuk was. In Japan rijdt men namelijk links en zit de bestuurder rechts, zoals in Engeland. Klein detail, maar wel grappig om mee te maken.

Tweede Kerstdag dus afgesloten als een normale dag, eigenlijk. Maar het was een leuke Kerst, anders, maar heel leuk. Ik had ook nog wat cadeautjes gekregen van wat vrienden hier en hoewel dat totaal niet nodig was, was het wel heel erg leuk. Geen sneeuw gezien overigens, en ook geen kerstboompje op mijn kamer omdat mijn pakketje vanuit Nederland vertraagd was wegens de kerstdrukte… Maar ook in Japan, zij het op een andere manier, is Kerst gevierd en geslaagd!