maandag 6 juni 2011

Campeones(!), examens en regenseizoen


Kampioen van Europa, en wat voor een kampioen! Het kostte mij een behoorlijk aantal uren slaap om de wedstrijd te kijken, maar in het gezelschap van wat Japanse vrienden (inclusief ‘tegenstanders’) en met zelfgemaakte overheerlijke pizza bij de hand werd het een geweldige nacht, die schitterend werd afgesloten met de uitzonderlijk mooie overwinning van Barça op Manchester United!! 28 mei 2011, om nooit te vergeten. Op de wegzakbank van het DK House te Nerima, Tokyo, Japan.

Inmiddels is het een week verder en heb ik het erg druk met examens. Van de vijf examens heb ik er twee achter de rug, te weten Grammatica & Begrijpend Lezen, en Kanji (die Chinese karakters, weet je wel). Beide erg intensief en voor beide de volle negentig nodig gehad om alles af te krijgen, ondanks dat alles een herhaling was van de hoofdstukken die we in de voorgaande weken behandeld hebben. Maar met het leren besef je pas hoeveel nieuwe woorden je hebt geleerd (en toch ook weer bent vergeten), hoeveel grammatica er behandeld is en hoeveel nieuwe tekentjes je in je hoofd gestampt hebt. Ik weet in elk geval dat ik na afloop van deze tentamens doodmoe ben en hoeveel dat erg onhandig is aangezien we om half een vrij zijn, doet me dit ook weer beseffen dat dit studeren is. Eindelijk weer eens optimaal je best doen, zonder te overdrijven, en je hersens echt laten kraken om alles op te rakelen en toe te passen op de voorgelegde vragen. Uitputting, maar eveneens voldoening. En dat voelt goed!
Deze week een wat lichter programma, dat desondanks wat voorbereiding (lees: herhaling) vereist. Dinsdag een ‘normale’ kanji-toets, en woensdag de officiele examens, ditmaal voor Luistervaardigheid, en als tweede Opstel schrijven; uiteraard in het Japans (en zonder woordenboek!). Donderdag tijd voor conversatie (zes minuten, een beetje een lachertje vergeleken met de vijftien minuten conversatietentamen in Leiden, al komen er misschien wat strikvragen...) en dan vrijdag, alsof we niet zojuist een examenparcours hebben afgelegd, het afsluitende tentamen van het hoofdstuk dat we momenteel in de les behandelen. Intensief is intensief!

Japan kent nu het regenseizoen, de tsuyu genaamd. Normaliter betekent dit dat het doorgaans regent, maar het wisselt hier daadwerkelijk per dag. Waar het de ene dag met bakken (en dan ook echt met bakken) uit de hemel komt, waarbij het niet uitmaakt of je een kleine, grote of geen paraplu opsteekt, is het de andere dag stralend en bloedheet weer. Er is geen pijl op te trekken, al klopt, in grote tegenstelling met Nederland, hier het weerbericht meestal wel, haha. Het meest vervelende aan deze periode is vooral dat de dagen dat het wel regent, het meestal warm is. Waar het in Nederland doorgaans afkoelt als het eenmaal regent, blijft het in Japan warm, wat dan omslaat in een heel verstikkende benauwdheid. Het feit dat je dan ’s ochtends in een overvolle trein moet staan met transpirerende medereizigers maakt het er niet leuker op! Tot dusver is het nog meegevallen, maar volgens de Japanners duurt deze periode tot ergens in juli, dus we hebben nog even...

Zoals altijd vermaak ik me uitstekend, ben ik lekker druk, maar vergeet ik niet te genieten van alles wat ik hier meemaak. Volgende keer een berichtje over het bezoek van Marieke, een vriendin die ik via Barça ken, en haar zus Liesbeth, die momenteel in Japan zijn en die mij eindelijk weer eens bewust hebben gemaakt van de dingen die ik inmiddels als doodnormaal beschouw, maar die eigenlijk zo anders zijn!

Tot dan!