Dank je, Sinterklaasje!

Ik mag dan in Tokyo zitten, maar natuurlijk is het, mede door media als Facebook, mij niet ontgaan dat Sinterklaas weer in de Lage Landen was. Normaal vier ik het eigenlijk niet zo, maar hier heb ik me pas beseft wat een sfeer Sinterklaas eigenlijk met zich meebrengt. Al doe je er niets aan, overal in de winkels tref je snoepgoed aan, de televisie besteedt aandacht aan het fenomeen en kindertjes lopen rond met petjes van Zwarte Piet. Meer dan ik dacht, is het toch een heuglijke feestdag, al is het maar vanwege alle sfeer eromheen (hetzelfde geldt voor Kerstmis, eigenlijk).
Hoewel ik dus geen vierder meer ben, was ik natuurlijk nooit te beroerd om Sinterklaas snoepgoed te verorberen. En dat is hier in Japan uiteraard nog niet in de kleinste variant te verkrijgen! Wat een gemis - en Japanners zijn nog wel zo dol op zoet spul!

Vanuit Nederland was er wel een pakketje naar mijn onderweg, maar naar mijn weten was dat vooral gevuld met allerlei praktische zaken die Nederland in overvloed heeft maar die in Japan niet of nauwelijks te vinden zijn. Één voorbeeld: fatsoenlijk, niet-zoete, niet-al-te-vloeibare pindakaas!
Dinsdag 6 december kwam het pakketje al aan, maar uiteraard toen ik niet thuis was, en via Internet (prachtig systeem) kon ik het pakketje opvragen en aangeven wanneer ik wilde dat het opnieuw geleverd zou worden.

En ja hoor, de volgende dag, rond een uur of één, werd er op mijn deur geklopt en stond daar een Japanse postbode met een megapakket uit Nederland!
Nog voor ik het pakketje überhaupt had opengemaakt, had ik al de grootste lol, want het blijkt dat het spellen van Kuijpers in het katakaans (Japans schrift voor buitenlandse namen en woorden) prima gaat, maar het spellen van diezelfde achternaam in westers alfabet enigszins problematisch is. Waar Word er graag KNIJPERS van maakt, schreef de Japanse postbode het maar als KUJIPERS. Geen idee waarom, maar ik vond het hilarisch!

Nou, en als een kind zo blij mocht ik het pakketje gaan openmaken. En ja hoor, tot mijn grote verbazing, en vreugde natuurlijk, zaten er ook cadeautjes in - ingepakt in Sinterklaaspapier! Broetjespiet Marco had een flesje Lipton Ice Tea (met prik!) geschonken, dat inmiddels al niet meer bestaat - en het was overheerlijk! De Bejaarde Piet uit Uden, ofwel mijn oma, had een sjaal ingepakt, super lekker warm en rood van kleur, wat die saaiige zwarte winterjas wat kan opleuken. De andere Oma-Piet gaf een overheerlijke chocoladeletter! En alsof dat nog niet genoeg was, kreeg ook Glynis nog een chocoladeletter en een chocoladepop toegestopt - net als ik.
Ik weet niet hoor, maar mijn goede voornemen om goed om mijn eten te blijven letten wordt toch een beetje gedwarsboomd door al dat lekkers! Nog maar meer sporten dan!


Uiteraard zaten er nog wat praktische spulletjes in, evenals een pot pindakaas (ja, ja!) waar de eerste hap al uitgelepeld is. En stiekem is deze pindakaas véél lekkerder dan Calvé pindakaas... Oh, en ook zo geweldig: blauwe Doritos (je kunt hier veel smaken krijgen, maar die niet) én worstenbroodjes! Nou, waar ik nog het hardste om heb gelachen (met Glynis) is het bakje curry dat ik erbij kreeg... Waar kan een mens allemaal niet stom blij van worden! Curry is zo lekker...

Nou, ik heb wel weer genoeg geschreven over mijn pakketje. Ik ben in elk geval blij dat Sinterklaas en zijn Pieten toch eventjes Tokyo hebben aangedaan - hopelijk is er van al dat lekkers nog iets over in januari, dat zou betekenen dat ik me goed heb kunnen beheersen, haha!

Bedankt, Sint en Pieten!